รายชื่อประเทศที่พูดภาษาอังกฤษในแอฟริกา

แอฟริกาเป็นทวีปที่ใหญ่มากทั้งในแผ่นดินและทรัพยากรมนุษย์ ด้วยสถิติของ 54 ประเทศที่รู้จัก และ ประชากรกว่า 1.2 พันล้าน ถือได้ว่าเป็นทวีปที่ใหญ่เป็นอันดับสองของโลก แอฟริกาเป็นบ้านของความหลากหลาย มีภาษาพื้นเมืองกว่าพันภาษา แน่นอนว่านี่แสดงให้เห็นว่าเหตุใดจึงมีประเทศโฟนโฟนเพียงไม่กี่ประเทศในรายการ บางประเทศ เช่น เอธิโอเปีย บุรุนดี (ก่อนหน้านี้ไม่นาน) และส่วนสำคัญของบอตสวานา ซิมบับเว และแอฟริกาใต้ รวมถึงประเทศอื่นๆ ยอมรับภาษาแม่และใช้เป็นภาษาราชการของประเทศของตน ในขณะเดียวกัน ประเทศอื่นๆ บางประเทศก็ถูกบังคับให้ใช้ภาษาต่างประเทศ ซึ่งบางประเทศรวมถึงอังกฤษ ฝรั่งเศส อาหรับ สเปน และโปรตุเกส เป็นต้น เนื่องจากอิทธิพลของการล่าอาณานิคม การค้า และการขัดเกลาทางสังคม

เนื้อหานี้เปิดเผยประเทศโฟนโฟนในแอฟริกา มันให้ความกระจ่างมากขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติของประเทศต่างๆ ที่ไหนและอย่างไรที่พวกเขาซื้อภาษาอังกฤษตลอดจนผลกระทบที่มันสร้างให้กับประเทศชาติ

รายชื่อประเทศที่พูดภาษาอังกฤษในแอฟริกา

ตารางด้านล่างนี้แสดงประเทศต่างๆ ที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการหรือถือเป็นชาติโฟนโฟน

เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับประเทศเหล่านี้:

1. กานา

กานา เช่นเดียวกับประเทศอื่นๆ ส่วนใหญ่ในแอฟริกาตะวันตก เป็นประเทศที่มีภาษาราชการเป็นภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษได้รับการสืบทอดมาจากชาวกานาจากอังกฤษในยุคอาณานิคม และวันนี้ มีการใช้ในแทบทุกซอกทุกมุมของกานาสำหรับทางการ สื่อ การสนทนา และธุรกิจ รวมถึงวัตถุประสงค์อื่นๆ

แม้ว่ากานาจะถือเป็นชาติโฟนโฟน แต่ประชากรส่วนใหญ่ยังคงพูดภาษาของตน ภาษาถิ่น . “Just Landed” แพลตฟอร์มคู่มือการเดินทางออนไลน์ให้ความเห็นว่าประชากรส่วนใหญ่พูดกันในรูปแบบครอบครัว 'Twi'

2. ไนจีเรีย

ภาษาราชการที่พูดในไนจีเรียคือภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษได้รับการแนะนำโดยชาวอังกฤษในยุคอาณานิคม ไนจีเรียเป็นหนึ่งในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษในแอฟริกาตะวันตก มีผู้พูดภาษาอังกฤษเป็นหลัก (หรือ Pidgin English) ในส่วนต่างๆ ทั่วประเทศ โดยเฉพาะในเขตชุมชนเมือง

โครงสร้างการบริหารของประเทศแบ่งออกเป็นสามโซนหลักที่มีสามภาษาหลักครอบงำ ภาษาท้องถิ่นและภาษาถิ่นที่สำคัญ ได้แก่ เฮาซา อิกโบ และโยรูบา ภาษาหลักโดยกำเนิดอื่นๆ ภายในโซนเหล่านี้ ได้แก่ Ibibio, Urhobo, Edo, Kanuri และ Fulani เป็นต้น

อ่านเพิ่มเติม: ภาษาที่พูดในกานา

3. แกมเบีย

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของชาวแกมเบีย แกมเบียเป็นหนึ่งในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษในแอฟริกาตะวันตก ภาษาอังกฤษนำเสนอโดยชาวอังกฤษในการปกครองอาณานิคมของประเทศ ตั้งแต่สมัยอาณานิคมจนได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2508

โวลอฟเป็นภาษาแรกที่ชาวแกมเบียพูดกันอย่างกว้างขวาง ตามที่บันทึกโดย World-Atlas ประมาณ 18% ของประชากรแกมเบียพูดภาษาโวลอฟเป็นภาษาแรก ภาษาหลักที่มีมาแต่กำเนิดอื่นๆ ได้แก่ มีเครื่องดนตรีหลายประเภทในตลาด

4. ไลบีเรีย

ไลบีเรีย เช่นเดียวกับประเทศอื่นๆ ส่วนใหญ่ในแอฟริกาตะวันตก เป็นประเทศที่มีภาษาราชการเป็นภาษาอังกฤษ American Colonization Society (ACS) เกี่ยวข้องกับอาสาสมัครผิวดำในการตั้งรกรากห้องสมุด และตั้งแต่ก่อตั้งประเทศ ภาษาอังกฤษยังคงเป็นภาษาที่พูดกันในหมู่ประชาชน ประมาณ 3 ล้านคนพูดภาษาพิดจิ้นในเคาน์ตี

เนื่องจากอิทธิพลของภาษาอังกฤษ ภาษาแม่จึงไม่ใช่ภาษาหลักที่โดดเด่น ภาษาพื้นเมืองสามารถพบได้ในกลุ่มของการตั้งถิ่นฐานในตระกูลภาษาสี่ตระกูลเท่านั้น ซึ่งรวมถึงภาษาถิ่น Gola, Mel, Kru และ Mande

5. เซียร์ราลีโอน

ภาษาหลักของเซียร์ราลีโอนคือภาษาอังกฤษ มีมาตั้งแต่การปกครองของอังกฤษ

อันเป็นผลมาจากผลกระทบที่ กองกำลังรักษาสันติภาพบังคลาเทศ ผลิตในประเทศ (ก่อนปี 2545) รัฐบาลชื่นชมพวกเขาโดยทำให้เบงกาลีเป็นภาษาราชการที่สองของประชาชน

แม้ว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของผู้คน แต่ Krio เป็นภาษาที่พูดกันอย่างกว้างขวางที่สุดในประเทศ มีภาษาพื้นเมืองประมาณ 18 ภาษาที่พูดในเซียร์ราลีโอน ภาษาหลักอื่น ๆ ได้แก่ Mende, Temne, Kissi, Fula, Kono และ Kuranko เป็นต้น

6. แซมเบีย

ภาษาหลักของแซมเบียคือภาษาอังกฤษ ในช่วงการปกครองอาณานิคมของอังกฤษ ภาษาอังกฤษกลายเป็นภาษาราชการของประเทศ ดังนั้นจึงใช้ในหลายภาคส่วนของรัฐบาล การศึกษา ธุรกิจ และสังคม และอื่นๆ

นอกจากนี้ยังมีภาษาประจำภูมิภาคบางภาษาในแซมเบียที่รัฐบาลรับรอง บางส่วนของเหล่านี้ ภาษาท้องถิ่นได้รับการยอมรับ รวมถึง Luvale, Bemba, Lozi, Nyanja, Tonga และ Kaonde เป็นต้น

อ่านเพิ่มเติม: ภาษาอังกฤษแย่ลงใน SHS – NAGRAT

7. ซูดานใต้

ภาษาหลักของซูดานใต้คือภาษาอังกฤษ ภาษาถูกนำมาใช้ในประเทศในช่วงยุคอาณานิคม ( ซูดานแองโกล-อียิปต์ ). ในขั้นต้น ในช่วงประกาศอิสรภาพ ภาษาอังกฤษและภาษาอาหรับเป็นภาษาราชการของซูดานใต้ ต่อมาภาษาอาหรับถูกลบออกจากภาษาราชการของประเทศ

มีภาษาพื้นเมืองมากมายที่พูดโดยชาวซูดานใต้ มีข้อสังเกตว่า 'ตระกูลภาษา Nilo-Sahara' มีส่วนแบ่งในภาษาของพวกเขามากขึ้น ชาวท้องถิ่นส่วนใหญ่มักจะพูดภาษา Dinka, Zande, Nuer, Luo Bari และภาษาอาหรับ

8. นามิเบีย

ภาษาหลักของนามิเบียคือภาษาอังกฤษ เป็นประเทศที่ตกเป็นอาณานิคมของชาวเยอรมัน for 31 ปีที่ยาวนาน จนกระทั่งหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง จากนั้นจึงส่งมอบให้กับสหราชอาณาจักร (ภายใต้การบริหารของแอฟริกาใต้) ในช่วงเวลานั้น ภาษาแอฟริกันและภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของประเทศ

อ่านเพิ่มเติม: งานสอนในประเทศกานา 2018

ชาวนามิเบียส่วนใหญ่พูดภาษาพื้นเมืองของพวกเขาคือ Oshiwambo อื่น ๆ ส่วนใหญ่พูดโดยที่อยู่อาศัยในท้องถิ่นรวมถึง; แอฟริกา, Khekhoe, Kwangali และ Hereo ท่ามกลางคนอื่น ๆ

9. ยูกันดา

ยูกันดาเป็นประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ ภาษาราชการของมันคือภาษาอังกฤษเช่นกัน ประชากรจำนวนมากสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้อย่างมีประสิทธิภาพ ภาษาอังกฤษเป็นมรดกตกทอดในยุคอาณานิคมของอังกฤษ

มีภาษาที่รู้จักมากกว่า 40 ภาษาและพบว่าอยู่ในกลุ่มภาษา Bantu, Nilotic, Kuliak และ Central Sudanic ภาษาสวาฮิลียังใช้กันอย่างแพร่หลายที่ชายแดน แต่ภาษาเป่าตูและนิลอติกเป็นภาษาพูดที่แพร่หลายที่สุดในประเทศ

10. สวาซิแลนด์

ภาษาราชการของสวาซิแลนด์คือภาษาสวาซิและภาษาอังกฤษ ภาษาสวาซิเป็นภาษาที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในประเทศ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาทางการธุรกิจของราษฎรและนำไปใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเช่นกันในส่วนต่างๆ ของประเทศ ได้นำภาษาอังกฤษจากอังกฤษมาใช้เป็น “ รัฐที่ได้รับการคุ้มครอง (พ.ศ. 2445-2511) ” ชั่วครู่จนได้รับเอกราช มีภาษาท้องถิ่นมากมายที่ใช้พูดในสวาซิแลนด์ ภาษาสวาซิใช้เปอร์เซ็นต์ที่ใหญ่กว่าในสวาซิแลนด์และได้ครอบงำในประเทศ ภาษาถิ่นของชนกลุ่มน้อยอื่นๆ ได้แก่ แอฟริกา ซูลู และซองกา

11. แทนซาเนีย

ภาษาราชการของแทนซาเนียคือภาษาสวาฮิลีและภาษาอังกฤษ ภาษาสวาฮิลีเป็นภาษาที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในประเทศ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาทางการธุรกิจของราษฎรและนำไปใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเช่นกันในส่วนต่างๆ ของประเทศ เป็นดินแดนทรัสต์แห่งสหประชาชาติภายใต้การปกครองของอังกฤษก่อนได้รับเอกราช และได้นำภาษาอังกฤษมาใช้

มีภาษาถิ่นมากมายที่ใช้พูดในสวาซิแลนด์ ประมาณ 130 ภาษาถิ่นที่แตกต่างกัน ได้รับการบันทึก ภาษาสวาฮิลีใช้เปอร์เซ็นต์ที่มากขึ้นในแทนซาเนีย ภาษาถิ่นของชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ ได้แก่ มาไซ Datooga และ Digo เป็นต้น

12. บอตสวานา

ภาษาราชการของบอตสวานาคือภาษาเซ็ตสวานาและภาษาอังกฤษ ประเทศถือว่าภาษา Setwana เป็นภาษาประจำชาติ ในขณะที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาทางการของธุรกิจ Setwana เป็นภาษาที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในเกือบทุกส่วนของประเทศ ภาษาอังกฤษถูกนำมาใช้ในการปกครองของอังกฤษ

มีภาษาท้องถิ่นมากกว่า 30 ภาษาในบอตสวานา คนส่วนใหญ่พูดภาษาเศสวานา ภาษาท้องถิ่นระดับล่างอื่นๆ ได้แก่ โชนา คาลังกา บุคุชู และนเดเบเล่ เป็นต้น

13. แคเมอรูน

ภาษาราชการของแคเมอรูนคือภาษาฝรั่งเศสและภาษาอังกฤษ แคเมอรูนเป็นประเทศที่ตกเป็นอาณานิคมของทั้งฝรั่งเศสและสหราชอาณาจักร หลังจากการปกครองโดยย่อของชาวเยอรมัน แคเมอรูนถือเป็นสันนิบาตแห่งชาติและมอบให้กับฝรั่งเศสและอังกฤษ

ปัจจุบันมีการใช้ภาษาต่างๆ มากมายในแคเมอรูน พวกเขายังพูดภาษาถิ่นของพวกเขา พวกมันถูกจัดกลุ่มเพื่อรวมภาษาแอฟโฟร-เอเชียติก ภาษาไนเจอร์-คองโก ภาษาไนโล-ซาฮารา และภาษาอูบังเกียน

14. มอริเชียส

ภาษาราชการของมอริเชียสคือภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส เป็นเกาะพิเศษในแอฟริกาตะวันออกในมหาสมุทรอินเดีย เป็นประเทศที่ชาวอาหรับค้นพบ แต่ตกเป็นอาณานิคมของชาวดัตช์ ต่อมาเป็นฝรั่งเศสและอังกฤษ

ผู้คนจำนวนมากขึ้นพูดภาษามอริเชียสและครีโอลในฝรั่งเศส นอกจากภาษาท้องถิ่นเหล่านี้แล้ว พวกเขายังพูดภาษาชาติพันธุ์ด้วย ภาษาเหล่านี้บางภาษา ได้แก่ ฮินดี จีนกลาง มาลายาลัม เตลูกู มาราธี และอูรดู เป็นต้น

15. เคนยา

ภาษาราชการของเคนยาคือภาษาสวาฮิลีและภาษาอังกฤษ ภาษาสวาฮิลีหรือคิสวาฮิลีเป็นภาษาประจำชาติของชาวเคนยาและภาษาอังกฤษถูกนำมาใช้ในช่วงการปกครองของอังกฤษในประเทศ

อ่านเพิ่มเติม: ฉันไม่เห็นเหตุผลที่จะเรียนภาษาอังกฤษ พูดทวิทำให้รวย – กวากุ มนู

เปอร์เซ็นต์ที่มากขึ้นของผู้คนในเคนยาพูดภาษาสวาฮิลี แม้ว่าภาษาถิ่นบางส่วนในประเทศจะลดลง แต่เปอร์เซ็นต์ที่มากขึ้นยังคงพูดภาษาถิ่นอื่นๆ บางส่วน ตัวอย่าง ได้แก่ Dholuo, Sheng, Aweer, Borana, Bukusu, Burji, Keiyo และ Luhya เป็นต้น

16. เลโซโท

ภาษาอังกฤษและภาษาเซโซโทเป็นภาษาราชการของชาวเลโซโท Sesotho ทำหน้าที่เป็นทั้งภาษาพื้นเมืองและภาษาประจำชาติของผู้คน มีการพูดกันอย่างแพร่หลายในแทบทุกส่วนในประเทศ ในทางกลับกันภาษาอังกฤษถูกนำมาใช้โดยประเทศในช่วงการปกครองของอังกฤษ

อ่านยัง

สถาบันภาษากานาตั้งอยู่ที่ไหน?

มีภาษาอื่นที่พูดโดยคนในท้องถิ่นในประเทศนอกเหนือจากภาษาเซโซโทและภาษาอังกฤษ ภาษาบางภาษาที่เป็นที่รู้จัก ได้แก่ ภูฏี ซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลายในภาคใต้ ภาษาโซซ่าและภาษาซูลู

17. มาลาวี

ภาษาอังกฤษและภาษาชิววาเป็นภาษาราชการของชาวมาลาวี ภาษาถิ่นประเภทชิว (เชวา ชิเชวา และเชวา) ทำหน้าที่เป็นทั้งภาษาพื้นเมืองและภาษาประจำชาติของผู้คนที่ใช้พูดกันอย่างแพร่หลายในแทบทุกส่วนของประเทศ ในทางกลับกัน ภาษาอังกฤษได้รับการยอมรับโดยประเทศในช่วงการปกครองของอังกฤษ

มีภาษาถิ่นอื่นนอกเหนือจากภาษาชิววาที่ได้รับการบันทึกไว้ ภาษาเหล่านี้บางภาษา ได้แก่ Peta, Ngoni, Nyasa และ Manganja เป็นต้น

18. เซเชลส์

เซเชลส์เป็นประเทศที่มีภาษาราชการสามภาษา Seselwa (เซเชลส์ครีโอล) เป็นภาษาประจำชาติของประเทศ ฝรั่งเศสได้รับการยอมรับในศตวรรษที่ 18 โดยมีผู้ตั้งถิ่นฐานชาวฝรั่งเศสบางคนเดินทางมาถึงเกาะ นอกจากนี้ ประชาชนยังใช้ภาษาอังกฤษอย่างเท่าเทียมกันในช่วงการปกครองของอังกฤษ

Seselwa (เซเชลส์ครีโอล) เป็นภาษาที่ผู้คนใช้กันอย่างแพร่หลาย ภาษานี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้เป็นภาษาท้องถิ่นหลักของผู้คนหลังจากเป็นอิสระ

19. เอริเทรีย

เอริเทรียเป็นประเทศที่มีภาษาราชการสามภาษา ได้แก่ ภาษาไทกริญญา ภาษาอาหรับ และภาษาอังกฤษ Tigrigna เป็นภาษาประจำชาติของประเทศ มันได้รับอิสรภาพตั้งแต่ ภาษาอังกฤษถูกนำมาใช้หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นรัฐผนวกกับเอธิโอเปีย

ในทางกลับกัน ภาษาอาหรับได้รับการยอมรับในปี 1993 หลังจากได้รับเอกราช เป็นหนึ่งในรัฐที่ไม่ใช่สันนิบาตอาหรับที่ใช้ภาษาอาหรับเป็นภาษาราชการ

ภาษาถิ่นอื่น ๆ ที่พูดโดย Tigrinya ได้แก่ Tigrinya, Dahlik, Tigrinya, Afar, Saho, Bega และอื่น ๆ

20. รวันดา

รวันดาเป็นประเทศที่มีภาษาหลักสี่ภาษาเป็นภาษาราชการ ได้แก่ สวาฮีลี กินยาร์วันดา อังกฤษ และฝรั่งเศส ภาษาประจำชาติของรวันดาคือภาษากินยาร์วันดา เป็นภาษาพูดที่สูงที่สุดในประเทศ ฝรั่งเศสถูกนำมาใช้เมื่อพวกเขาตกเป็นอาณานิคมโดยเบลเยียม ในทางกลับกัน ภาษาอังกฤษถูกนำมาใช้เป็นภาษาธุรกิจอย่างเป็นทางการในภาษาอื่นๆ เพื่อความอยู่รอดในตลาดโลก มีการบันทึกภาษาท้องถิ่นจำนวนหนึ่งจากชาวรวันดา มีเปอร์เซ็นต์น้อยมาก ภาษาถิ่นเหล่านี้บางส่วน ได้แก่ Hutu, Bufumbwa, Twa, Kiga และ Igikiga เป็นต้น

21. แอฟริกาใต้

ภาษาอังกฤษเป็นหนึ่งในภาษาราชการของแอฟริกาใต้ เป็นที่ยอมรับอย่างมากเมื่ออาณานิคมของอังกฤษถูกสร้างขึ้นเพื่อแทนที่การล่าอาณานิคมของดัตช์ในช่วง 18 ร้อย มีภาษาทางการอีก 11 ภาษาของแอฟริกาใต้นอกเหนือจากภาษาอังกฤษ ซูลูเป็นภาษาถิ่นที่ใช้กันมากที่สุดในหมู่ผู้คน ภาษาราชการอื่นๆ ได้แก่ โคซ่า โซโทเหนือ แอฟริกา ทสวานา และโซโท

22. ซิมบับเว

ซิมบับเวเป็นประเทศที่พูดได้หลายภาษาด้วยเกี่ยวกับ 15 ภาษาราชการ นอกจากภาษาอังกฤษแล้ว ภาษาอังกฤษถูกนำมาใช้ในช่วงการปกครองของอังกฤษในยุคอาณานิคมของประเทศ Shona และ Ndebele เป็นภาษาที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในประเทศนอกเหนือจากภาษาอังกฤษ ภาษาราชการอื่น ๆ ที่เป็นที่ยอมรับของซิมบับเว ได้แก่ Chewa, Tonga, Chibarwe, Kalanga, Nambya, Shangani และ Sotho เป็นต้น

23. โซมาลิแลนด์

อ่านยัง

รายชื่อชุมนุมมหานครทั้งหมดในกานา

โซมาลิแลนด์เป็นประเทศที่มีสามภาษาหลักเป็นภาษาราชการ เป็นภาษาโซมาเลีย ภาษาอาหรับ และภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษถูกนำมาใช้ในทางตะวันตกเฉียงเหนือในช่วงยุคอาณานิคมของอังกฤษในโซมาเลีย โซมาลิแลนด์เป็นประเทศที่ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการจากประเทศอื่นตั้งแต่เธอประกาศอิสรภาพ

ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางที่แพร่หลายในโลกปัจจุบัน มันถูกพูดจากมุมหนึ่งไปอีกมุมหนึ่งในแทบทุกประเทศในโลกทุกวันนี้ ตามการประมาณการ ภาษาพูดโดยเกือบ 80% ของผู้พูดที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาในโลก แอฟริกาในฐานะที่เป็นทวีปไม่ได้ถูกทอดทิ้ง ผลกระทบของมันเกิดขึ้นอย่างมากในประเทศแอฟริกาส่วนใหญ่

ผลลัพธ์ทางสังคมและวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักในประเทศแอฟริกาส่วนใหญ่นั้นเป็นไปในเชิงบวก ได้เร่งให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษเหล่านี้ในแอฟริกา ตลอดจนส่งเสริมความสัมพันธ์ทวิภาคีระหว่างพวกเขากับประเทศที่พูดภาษาอังกฤษในเอเชีย ยุโรป และอเมริกา ตัว อย่าง เช่น คน ต่าง ชาติ จะ สบาย ใจ ระหว่าง ที่ เขา อยู่ ใน ประเทศ เหล่า นี้. เขาหรือเธอจะสามารถอ่านป้าย หนังสือพิมพ์ได้ ฟังวิทยุ; ดูโทรทัศน์ท้องถิ่นและสื่อสารกับผู้อยู่อาศัยอย่างมีประสิทธิภาพ